Zatoka Clew Bay u wybrzeży zachodniej Irlandii to miejsce podbojów najniebezpieczniejszej kobiety pirata – Grace O’Malley. Mimo iż dookoła dominowała męska siła, O’Malley potrafiła przeciwstawić się presji i wszelkim konwenansom, tworząc własną flotę i żeglarski klan, który kontrolował wybrzeża Zielonej Wyspy. Mimo schwytania i trzyletniego pobytu w więzieniu, nie zrezygnowała ze swojej profesji, jednak w 1593 roku poddała się angielskiej koronie. Od Elżbiety I wynegocjowała uwolnienie synów z niewoli, chciała również odsunięcia od rządów ówczesnego gubernatora, jednak tego królowa nie spełniła. O’Malley powróciła więc do pirackiego życia i nadal podbijała angielskie statki.

Królowa piratów, jak ją nazywano, zasłynęła wielką odwagą i niezłomnością w walce o niezależność Irlandii. Siła jej charakteru, w połączeniu z niezwykłą urodą, stanowiły dla niej źródło wyjątkowej mocy. Mało który żeglarz pozostawał obojętny na jej wdzięk, co często oznaczało dla biedaka zgubę. Clew Bay, siedziba O’Malley, wydawała się idealnie zintegrowana ze swoją władczynią. Trudnodostępna, przeplatana licznymi wyspami, zachwycająca swoją przyrodą, przyciągała, kusiła i intrygowała. I choć wiele się zmieniło, niewiele trzeba, by powrócić do takiej zatoki, jaką była za czasów Królowej Piratów…

Karaiby. Turkusowe, ciepłe wody i wyspy, które kuszą swoim pięknem i zachwycają bogactwem przyrody. A wśród nich Jamajka, kraina najbardziej aromatycznej kawy i najsoczystszych, mięsistych, cudownych owoców. To właśnie na niej znajduje się Port Royal – ostoja piratów wędrujących po karaibskich wodach. Ostoja, ale i przekleństwo… Lata bezwstydnego grabienia jamajskiej przyrody i przywłaszczania sobie miejscowych dóbr sprowadziły na nich zgubę…

W 1720 roku lokalne władze zdecydowały się zadać cios pirackiej społeczności i rozprawić się z ekspansją wrogich sił po jamajskiej ziemi. Jednak legendy o pirackiej niezłomności są nadal żywe. Port Royal gościł w końcu nie byle kogo. Henry James, Charles Vane, słynny Calico… To dla nich znajdywano najlepsze ziarna kawy, to na ich polecenie zrywano tylko te najbardziej aksamitne płatki róż demasceńskich, tylko im co wieczór nie brakowało soczystych owoców jagód… I właśnie to przetrwało. Zapachy, aromaty i smaki, które do dziś mieszają się ze sobą w wyjątkowych kompozycjach i wędrują po wyspie, w dzieciach budząc chęć poznawania fantastycznych, pirackich przygód, a dorosłym przypominając o tym, że potęga natury jest nieugięta i stanowi wartość ponad każdą inną…

Nie bez powodu jest jedną z najsłynniejszych pirackich siedzib. Położona na Morzu Karaibskim u wybrzeży Haiti przez lata była ostoją wszystkich złodziei i bandytów, a także piracką kryjówką. Zorganizowano na nie nawet bractwo, zwane „Braćmi Wybrzeża”, skupiające wyrzutków społeczeństwa, którzy stworzyli własny kodeks postępowania. Wśród bujnej, karaibskiej przyrody w idealnych warunkach rozwijały się bezprawie i rozpusta.

Przez lata Tortuga była celem piratów z Anglii, Holandii i Portugalii. Z czasem jednak, w wyniku wyeksploatowania pobliskich szlaków handlowych, straciła na znaczeniu na korzyść Zatoki Meksykańskiej. Nadal jednak jest symbolem dzikości, bezkompromisowości i… wyjątkowego, pirackiego klimatu. Każdy, kto pragnie go odtworzyć, sięga po to, co na Tortudze było najbardziej intensywne…